E LOGO, PORQUE NON IAMOS SER IGUAIS

E logo…por que non íamos ser iguais?

Unha pregunta dunha  lóxica abraiante . Seguro que calquera nena ou neno de infantil faríaa sabendo que toda resposta que non fora: “ claro que somos iguais”,  é  mentira.

Pois esa mentira é a na que vivimos nesta sociedade, unha mentira ilóxica dende tódolos puntos de vista posible , porén, aí está.

Volvémonos tolas organizando charlas , obradoiros e toda clase de actividades  para nais e país, para adolescentes, para tódalas idades  sobre igualdade, coeducación, diversidade, violencia de xénero e todo o que se nos ocorre,  tentando poñer un parche a unha eiva social demasiado grande . E case non temos resultados positivos. Vémolo de acotío: nenas de 14 anos controladas polas súas parellas, nenos de 14 anos actuando coma se foran machos alfa, nenas cuestionando o que visten outras nenas, mulleres criticando a forma de actuar das outras mulleres, que si sae coas amigas, que si ten que facerse cargo dos nenos o home e enriba ten que cociñar, onde tal se viu !!.

Algo está a fallar na educación …e somos nós, as nais e país, homes e mulleres.

As que temos tan claro que somos independentes, que temos  un status laboral e social totalmente lóxico (semellante ao dos compañeiros), as que repartimos a partes iguais as tarefas da casa , as que recoñecemos o que tiveron que loitar outras antes para nós ter estes dereitos, as que, moitas veces,  aínda así,  consentimos o comportamento dos nenos e nenas de 14 anos e aceptamos retroceder coma se fose inevitábel. Non temos , nin moito menos, interiorizado o concepto de igualdade, non somos quen de detectar nin , por suposto, corrixir  conductas machistas no cotián.

A fenda é moito maior do que pensamos. Máis hai un punto de esperanza:  todas temos claro que a meirande parte das lacras desta sociedade resólvense coa  educación. Entendámonos:  educación no colexio , educación na casa, educación na rúa, no parque, na aldea… En tódolos ámbitos, absolutamente en todos.

E , se o temos tan claro e temos todas as ferramentas que se poden ter, cal é a escusa? . Non  hai tal escusa, simplemente deixámonos levar e facemos como se non o víramos e logo coidámonos ben de no relacionar ese feito coas consecuencias.

É que é molesto cargar coas culpas do que consentimos, pero cómpre, non ?, non abonda con mover o noso mundo, hai que esixir que os demais tamén o movan, que non retrocedan.

Na igualdade, nin un paso atrás, nin un machismo aceptado, nin unha resposta morna,  é responsabilidade de todas.