Que recorten os seus soldos!!!

A Consellaría de Educación da Xunta de Galicia está recortando permanentemente o persoal de apoio nos centros escolares, está realizando unha política de minimización da atención á diversidade.

Todas as familias cando temos descendencia enfrontámonos á chegada dunha persoa singular, diferente e nova; unha persoa que vai ser especial para nós, porque somos as súas nais e pais, pero que tamén é especial para si propia porque  é ela mesma, coma todas o somos.

Cando escolarizamos a esa persoa no ensino público ficamos desbordadas, descubrimos que “o sistema” tenta con todas as súas forzas dirixir a súa personalidade, a súa diversidade, a un lugar común, a un estereotipo no que poida clasificala dentro dun grupo, cunhas características que non son as súas nin as de ninguén en concreto. Tenta aforrar diferenzas dentro do colexio, tenta, e forza gravemente ás persoas, non ter que dedicar esforzos nin investimentos a valorar a súa diversidade. E a nós, as familias, dóenos fondamente esa “normalización”, porque nós sabemos quen é a persoa distinta que levamos á primeira escola, e sabemos que precisa unha adaptación propia á súa personalidade, á súa diversidade.

Porque esa adaptación, esa necesidade, ten que materializarse nun apoio específico, tan grande ou tan pequeno, como precisemos, até sermos de cheo nós mesmas. É o que nos individualiza, o que nos fai persoas, o que define que teñamos unha vida de éxito propio, de felicidade; é o que posibilita que cheguemos a onde poidamos chegar, cada quen na súa meta e cos seus propios límites, non cos lastres que nos impoñan dende fóra aquelas que queren perpetuar un modelo social clasista e discriminatorio

En Galicia, agora mesmo, ese logro social inmenso que foi o ensino público, ese lugar nivelador onde nacen e se dá forma ás expectativas de todas as persoas, está sendo esnaquizado e desmantelado por quen nos mal goberna dende hai décadas.

Neste momento a atención á diversidade – a dotación necesaria de profesionais de apoio que faciliten e aprendan a superar as dificultades que a diversidade trae consigo, e falamos de especialistas en Pedagoxía Terapéutica, en Audición e Linguaxe, ou mesmo de persoal Orientador e Coidador, todas elas especialidades básicas para a correcta atención da diferenza, mesmo tamén de profesorado xeral e recursos-, está a caer sistematicamente curso tras curso, as nosas escolas non teñen profesionais abondas para detectar, tratar e apoiar a realidade que atopan nas aulas, estamos abandonando á súa sorte ás persoas que máis nos necesitan porque quen nos mal goberna di que é custoso manter a insuficiente atención que se lle está a prestar a algunhas persoas, nin moito menos a todas as que o precisan, nos centros escolares públicos.

A Consellaría de Educación da Xunta de Galicia está recortando permanentemente o persoal de apoio nos centros escolares, está realizando unha política de minimización da atención á diversidade, de tal xeito que as familias, quen poden canto menos, están derivando inxentes cantidades de diñeiro a gabinetes privados de diagnose, a terapias e tratamentos específicos, para compensar o baleiro de atención ao que as súas fillas e fillos teñen dereito, pero que aínda así se lles nega día tras día, ano tras ano, dunha etapa escolar que para moitas nenas e nenos é totalmente infrutuosa, debido ao deficiente modelo que están a implantar na Escola Pública Galega.

Temos que volver a enunciar algunhas verdades elementais sobre as que está edificada a nosa sociedade: todas as nenas e nenos teñen dereito a ser tratados cos apoios que precisen, teñen dereito a ver detectadas as súas circunstancias do xeito máis temperán posíbel, teñen dereito a recibir o apoio completo que necesitan para se poder desenvolver no máximo das súas posibilidades, e teñen dereito a que a sociedade toda, nomeadamente quen pretende gobernala, dedique ata o último céntimo na mellora da vida daquelas que son o futuro da comunidade.

Porque negarlle a unha persoa o dereito á atención á súa diversidade, coa escusa de que non hai suficiente diñeiro nas arcas públicas, máis aínda nun momento no que estamos fartos de ver como se malgasta ese mesmo diñeiro noutras actuacións de moito menor interese xeral, é un comportamento indigno. Pero negar esa atención coa intención clara de forzar un negocio privado coa necesidade allea, é moito peor e incualificábel.

Dende A Confederación ANPAS GALEGAS, ou sexa, dende a voz das nais e pais do noso País, esiximos que todas as nenas e nenos do noso Ensino Público teñan unha rápida valoración da súa singularidade, e que todas, absolutamente todas, dispoñan dos medios materiais e profesionais, nomeadamente de todo o profesorado de apoio necesario, para desenvolver ao máximo as súas capacidades, e para que a etapa escolar sexa realmente unha etapa de posibilidades no inicio da súa vida.

A falta de diñeiro é tan só unha escusa. As familias estamos a traballar sen soldo polo benestar das nosas fillas e fillos. Sacamos tempo, horas e cartos por tentar que as nosas fillas e fillos teñan unha educación digna, educación que realmente está na man de quen nos dirixe, de quen llela está a negar día a día, curso a curso. Se falta diñeiro, que se recorten os soldos dos altos cargos e da clase gobernante, ou que os despidan, para nada queremos a aquelas persoas que trafican co futuro das nosas fillas e fillos. O que queremos é unha educación que sexa realmente un DEREITO UNIVERSAL E GRATUITO.